ləhzə

is. <ər.> Ən cüzi bir zaman, bir göz qırpımlıq vaxt, an, dəm. Cananı görən ləhzədə can düşdü ayağa; Yalvardı gəda iczilə sultanını görcək. S. Ə. Ş.. Bir ləhzə – bir saniyə, bir an, bir dəm, göz açıbyumunca. Sanma ki, bir ləhzə keşikçim yatır; Fikri qalıb məndə nigahbanım. A. S.. <Kərəm:> Canım Əsli, bir ləhzə mənimlə otur, səni tapmışam və səndən ayrıla bilmərəm. Ü. H.. Bir ləhzədə, bir ləhzə içində – dərhal, o saat, bir göz qırpımında, göz yumub açınca. <Vaqif:> Əhli-zülmü necə bərbad eylədi bir ləhzədə; Sən bizim dağlar pələngi qəhrəman Eldara bax! S. V.. // Ümumiyyətlə zaman, vaxt, müddət. Hər ləhzə, hər ləhzədə – həmişə, hər vaxt, hər zaman, daima. Bica yerə hər ləhzədə min şurü-şərin var; Çox pis nəzərin var. M. Ə. S.. Hansı bir kəsbə yapışdım ki, yar olsun tale; Sən çıxıb qarşıma hər ləhzədə oldun mane. A. S..